نویسنده : شاهین تهرانی

به عقيده خود نويسنده داستان هاي اين مجموعه كه در سال هاي 78 تا 83 نگارش شده اند خودشان از ذهن او بر روي كاغذ آمده اند.

او براي نوشتن هركدام از قصه ها وقت و انرژي بسياري را هزينه كرده، شايد هركدام را بيش از يك ماه به درازا كشانده اما هرگز بد ننوشته و آن چه بر روي كاغذ آورده ارزشمند و هنرمندانه است. به شيوه اي جذاب و هيجان انگيز كلمات را كنار هم قرار داده، كه تصاويري شگرف را در ذهن خواننده به تصوير در مي آورد. از عناصر گوناگوني استفاده كرده، گاه از زبان حيوانات سخن گفته و گاه  شرح حال انسان ها را بيان كرده است. مجموعه اي، كه داستان هايي براي تمام انسان ها با سلايق گوناگون در بر دارد.

گزیده ای از کتاب :

از هفت ستون بدنش عرق مي ريخت سعي مي كرد به سريعترين صورتي راه بره كه اسمش دويدن نيست. فكر مي كرد اگه بدوه اون همه چيز رو مي فهمه، هرچند كه حس مي كرد هوشنگ چند وقته كه رفتارش عوض شده!

راه مي رفت و مي دويد. كمي تند، كمي آهسته، چي بهش مي گن؟ همين طور كه به سمت خونه مي رفت، توي دلش هرچي دعا بلد بود مي خواند. اون لحظه فقط يه آرزو داشت. اگه تمام دنيا رو هم بهش مي دادي اعتنا نمي كرد. فقط مي خواست كه هوشنگ هنوز خونه نرسيده باشه.