فلسفه در خیابان – عبور از فوکو وبودریار – عبور اندیشه از چیزها و ناچیزها و هر خیابان که به سمت گم شدن و هدایت شدن توامان می چرخد نشانه ای از آن عنصر غایی ای است که در شناسنامه ی قیر اندود هر عابر این خیابان چون امری ناایستا و هرجایی در حال گردش است. گردش ، از گیجی سر نیست از چرخش جهان بر محور «همان» است. با چرخش در شهر و با افزایش سرعت ، تفاوت ها در شباهت ها ادغام می شود . آنچه دیده می شود همان است . تفکیک درختان در سرعت عبور ماشین اندیشه امری بعید است ؛ همه تفاوت ها محو و ناپیدا اند . فلسفه در خیابان ، حرکت اندیشه در بین چیزها و ناچیزهاست. فلسفه به عنوان رژیم حاکم بر این حرکت به واسطه ی شتاب اندیشه و کنده شدن آن از جایی که در آن ایستاده است و غلبه ی آن بر اینرسی و لختی سکون است که فلسفه می گردد. فلسفه در خیابان بسان یک نام گذاری – و نه یک نامیدن- بیشتر بر سرشت یکه ی رخداد متکی است تا فرآیند. فلسفه وارد خیابان نمی شود بلکه پیوسته پیش تر در آن بوده است. مهم درگیری در پشت سنگرهایی است که از برای رسوایی فلسفه به واسطه ی سرعت عبور اندیشه چیده شده اند. عبور از فوکو و بودریار نه عبور از اندیشه ی آن دو به شیوه های رایج بلکه عبور در فاصله ی بین دو چیز است : اندیشه ی فوکو ، اندیشه ی بودریار.