نویسنده : سوزان جفرز

   ترجمه : بهار صادقیان

کتاب پیش رو اثری است که چگونگی مواجه با ترس ها و چالش های زندگی را آموزش می دهد، راه را برای برقراری روابط سالم و موفق می گشاید، اعتماد به نفس را جایگزین ترس می کند، ضرورت مسئولیت پذیری را آشکار می سازد و قدرت در آغوش گرفتن ابهامات زندگی را به مخاطب خود عرضه می کند؛ همان طور که مشخص است تنها خواندن کتاب این هدف ها را محقق نمی سازد بلکه پیروی از مطالب آن و ممارست بر تمرین هاست که موجب تاثیرگذاری حقیقی بر شخصیت فرد و تحقق اهداف می گردد.

گزیده ای از کتاب :

بله، آینده سراسر ابهام است. هیچ شکی در این مورد نیست. همان طور که در بخش پیش آموختید، اگر بخواهید به جای هراس از ابهام، آن را در آغوش بکشید، قطعا لازم است یاد بگیرید که چگونه انتظارات تان در مورد نتیجه مطلوب را رها کنید. در این مورد هم هیچ شکی نیست.

اما اگر به شیوه ای بتوانید شانس برد خود را در مسیر سفرتان افزایش دهید و در راه درستی که برای تان بیشترین سود را دارد، پیش روید چطور؟ حتی لحظه ای دیگر شما را در انتظار نگذارم، به شما می گویم که درباره دنیای شگفت انگیز شهود سخن می گویم. من در کتاب های قبلی ام به طور کامل شما را با این مقوله آشنا کرده ام، اما اکنون زمان آن است که نگاه کامل تری به آن داشته باشیم؛ زیرا ابزار بسیار قدرتمندی است که به ما کمک می کند ابهام را در زندگی مان بیشتر مدیریت کنیم و بیشتر از آن بهره ببریم.

شهود دقیقا به چه معناست؟ تا آنجا که می توانم بگویم هیچ کس حقیقتا نمی داند. ممکن است افراد حدس بزنند، اما درواقع نمی دانند. حتی کسی نمی داند که چطور احساس شهود ما آگاهی حیرت انگیزش را کسب می کند. اما هیچ شکی نیست که شهود بخشی فوق العاده قدرتمند از وجود ماست که به میزان کافی از آن بهره نمی بریم؛ می تواند اموری را «ببیند» که چشمانمان توانایی دیدن آن ها را ندارد و چیزهایی را «می داند» که مغز متفکر ما نمی داند. درحقیقت فقط زمانی که از حیطه تفکرمان خارج شویم، می توانیم از شهودمان به بهترین نحو استفاده کنیم.

اغلب از شهود به عنوان حس ششم یاد می شود؛ نوعی گمان، ادراک فراحسی، بصیرت، روشن بینی، ذهن خوانی و از این قبیل. بسیاری از افراد باور دارند که ذهن شهودی اطلاعاتی دارد که آگاهانه یا ناآگاهانه، به سادگی جمع آوری می شوند و افراد به صورت غیرارادی آن را ذخیره می کنند تا در زمان مناسب به ذهن هوشیار منتقل شوند. اما عده ای دیگر، مثل خود من، باور دارند که این پدیده امری کیهانی است. برای مثال فرانسیس وگان عقیده دارد که شهود متشکل است از «گنجینه بیکران ضمیر ناخودآگاه جمعی یا جهانی، که در آن مجزا بودن افراد و مرزهای انسانی فراسوی حد خود می روند.» قطعا این حالتی کیهانی است!