نویسنده : مرتضی شاه‌کرم

کتاب حاضر که در پی شش سال تلاش نویسنده شکل گرفته، حاصل تجربیات این انسان سخت کوش است که با زبانی ساده و روان در اختیار قرار گرفته تا مخاطب را به تامل وا دارد و او را از قدرت تخیل، رویا و به دنبال آن قدرت انتخاب و تاثیری که این سه برجای می گذارند آگاه سازد. اثر پیش رو به ویژه برای کسانی که هنوز قدرت انتخاب را درک نکرده اند و در شک و دودلی روزگار خود را سپری می کنند بسیار سودمند است و ان ها را از نخستین قدم های آماده سازی تا هنگامه دستیابی به شاه کلید زندگی همراهی می کند.

گزیده ای از کتاب :

نشانه های بیماری «من می دانم»

این روزها غذا در مدت پنج دقیقه آماده می شود. مترو شش دقیقه بعد می آید. هواپیما در مرحله بلند شدن از روی زمین دو دقیقه بعد به پرواز در می آید و خلاصه رفتن به کره ماه هفت دقیقه طول می کشد. این یعنی عصر سرعت، سرعت خوب است، اما نه در قضاوت. اکنون چند نشانه این بیماری را به تفکیک می خوانید، اما مراقب سرعت تفکر خویش باشید و از سرعتش کم کنید تا دچار سوءبرداشت و قضاوت زودهنگام نشوید.

چنین فردی مثل لاک پشت وقتی دچار بحران می شود، به درون لاک خود می رود و گاهی بلند و با عصبانیت فریاد می کشد: «من خودم می دانم»، ولی عموما به صورت خاموش و ساکت این فریاد را می کشد به گونه ای که اگر به خودش گوش دهد متوجه می شود و اگر به خودش گوش نکند، هرگز متوجه نمی شود حتی اگر بلند فریاد بزند.

فردی که بیماری «من می دانم» را دارد با این بیماری کاملا احساس راحتی می کند و این احساس او را اذیت نمی کند.

یک تکیه کلام ارزنده دارد، ولی وقتی با عصبانیت یا ناراحتی در مواقعی که گیر کرده آن را به کار می برد، در واقع برای حفظ موقعیت و قدرت خود از آن استفاده می کند. نمی توان آن را صرفا عملی ارزنده یا آگاهانه محسوب کرد. او گاهی با فریاد می گوید: «من همینم که هستم».

این جمله را فقط برای بهانه یا توجیه خودش به کار نمی برد، (نه پذیرش عیوبش، خصوصیات اخلاقی و پذیرش اشتباه) بلکه فقط و فقط برای فرار از مسئولیت نسبت به پرداختن در مورد خودش به کار می برد. اگر فردی در آرامش و آگاهانه این جمله را به کار ببرد، قضیه کاملا متفاوت و خوب است. لطفا مراقب برداشت خود باشید.