(فیلم‌های دوست‌داشتنی ما)

نویسنده : آنه فوستل

   ترجمه : مجید صفاری‌نیا ،ارمغان دماوندیان

سابقه ی فیلم درمانی را می توان در یونان قدیم جستجو کرد، از هنگامی که بازیگران برای بیان مشکلات مختلف موجود، گفت و گو در حضور بینندگان را برگزیده بودند. اما امروزه فیلم درمانی شکلی دیگر به خود گرفته است، می توان با گزینش و نمایش فیلم های مختلف نوعی از حس همذات پنداری را در بیماران بیدار کرد و به آن ها که می توانند مشکلات خود را در حین تماشای فیلم برای شخصیت های آن مشاهده کنند کمک کرد تا به حال بهتری دست یابند و از زاویه ای دیگر آن را به تماشا بنشینند. فیلم ها با تاثیراتی که بر انگیزه، احساسات و روان افراد برجای می گذارند به عنوان عواملی قوی عمل می کنند که می توان از آن ها به عنوان یک محور درمانی در جهت گسترش سلامت روان بهره گرفت. این که چگونه فیلم ها بر روان ما تاثیر می گذارند مبحثی است که کتاب پیش رو به آن پرداخته است.

گزیده ای از کتاب :

سینما درمانی چیست؟ نوعی روش درمانی است که در آن از تماشای فیلم برای التیام بخشیدن به مشکلات روانی و رشد شخصی استفاده می شود که به سه شیوه کار با روان درمانگر یا همان درمان فردی، درمان گروهی یا به صورت خوددرمانی قابل اجرا است. برای اولین بار در سال 1944 شخصی به نام جیکوب لوی مورنو روی این موضوع کار کرد. بی شک او استاد و روانپزشک تاثیرگذاری بود که حس می کرد «تصاویر متحرک» می توانند به طریقی به مخاطبان کمک کنند که «ضمن دستیابی به قدرت تخلیه هیجانات، نسبت به خود نیز آگاهی بیشتری پیدا کنند». در ان زمان وی حتی آنچه امروز گروه های بحث و تحلیل سینما درمانی نامیده می شود و در آن مخاطبان در مورد نحوه تاثیرگذاری فیلم ها روی احساستشان بحث می کنند را پیش بینی کرده بود.

ما حتی می توانیم با نگاهی به گذشته و تاریخچه آغاز قصه گویی، آن را به عنوان پیشگام فیلم درمانی در نظر بگیریم، زیرا موضوع اصلی هر فیلم، یک داستان است! هزاران سال است که قصه درمانی به عنوان شیوه ای برای رشد و ارتقاء و التیام دردهای ذهنی افراد شناخته شده است. ارسطو، فیلسوف یونان باستان، معتقد بود که نمایش می تواند از نظر روانی برای افراد مفید باشد.

… اکنون که سینما درمانی موضوع اصلی این بخش محسوب می شود، قصد دارم در مورد این موضوع صحبت کنم که چگونه تماشای فیلم می تواند به شیوه های مختلف به افراد کمک کند.