نویسنده : فردریک بکمن

   ترجمه : علی‌اکبر قاری‌نیت

این کتاب روایتگر ماجرایی خواندنی و پرطرفدار است که به بیش از سی زبان زنده دنیا ترجمه شده و از روزگار مردی به نام اوه حکایت دارد که پس از مرگ همسرش شخصیتی غیرقابل نفوذ و خشن پیدا کرده و امید به زندگی از وجودش رخت بربسته است. اما برخورد این پیرمرد عبوس با زنی ایرانی به نام پروانه و خانواده اش زندگی کسالت بار او را دستخوش تغییراتی می کند و داستانی سرشار از احساسات متنوع را رقم می زند، داستانی که ضمن به نمایش گذاشتن سرگذشت اوه، دنیای امروز را با نگاهی طنزآمیز و زبانی سلیس به تصویر می کشد.

گزیده ای از کتاب :

«هرکس باید بداند برای چه چیزی می جنگد.» این جمله ای بود که مردم از آن زیاد استفاده می کردند. یا حداقل جلسه ای بود که سونجا یکبار از یکی از کتاب هایش برای اوه با صدای بلند خوانده بود. او یادش نبود که از کدام کتاب؛ همیشه کتاب های زیادی در اطراف همسرش وجود داشت. با وجود اینکه حتی زبان اسپانیایی نمی دانست، در اسپانیا یک کیف کامل کتاب خرید. او گفت: «وقتی بخوانم اسپانیایی یاد می گیرم.» انگار که راه یادگیری زبان این جوری بود. اوه به او گفت ترجیح می دهد خودش فکر کند تا اینکه از طریق خواندن کتاب چیزهای زیادی یاد بگیرد که نوشته افکار نویسندگان آن هاست. سونجا فقط لبخند زد و گونه اش را نوازش کرد.

بعد اوه چمدان های بسیار بزرگ سونجا را به اتوبوس منتقل کرد. وقتی داشت از کنار راننده اتوبوس می گذشت، احساس کرد راننده بوی شراب می دهد، ولی با خود فکر کرد شاید این حالت در اسپانیا طبیعی باشد. رفت و روی صندلی اش نشست. سونجا دست اوه را روی شکمش گذشت و وقتی این کار را می کرد که احساس می کرد بچه در شکمش دارد حرکت می کند و این برای اولین و آخرین بار بود. اوه بلند شد تا به دستشویی برود و تازه وسط راهرو رسیده بود که اتوبوس یک وری شد و با گارد ریل کنار جاده برخورد کرد و بعد سکوت همه جا را فرا گرفت. انگار زمان داشت نفس عمیق می کشید. سپس صدای شکستن شیشه ها بلند شد. صدای در هم پیچیدن فلز به گوش می رسید. ماشین های پشت سر اتوبوس به هم برخورد کردند و صداهای گوشخراش زیادی بلند شد.

اوه هرگز آن جیغ و فریادها را فراموش نکرده بود.