نویسنده : باربارا سرویا

   ترجمه : شیما حیدری ،مهری مولائی

این کتاب اثری مناسب و قابل استفاده برای درمان فردی و زوج درمانی است که به دلیل معرفی درمان کوتاه مدت می توان از آن در مراکز مشاوره، دانشگاه ها و مراکزی که به هر دلیل امکان اجرای درمان بلند مدت در آن ها مقدور نیست بهره برد. راهنمای پیش رو ترکیبی از رویکرد تحلیلی و شناختی-رفتاری است که مبنای تحلیلی آن پرنگ تر از بخش دیگر است و از آن جا که بر مبنای درمان کوتاه مدت نگارش شده آن را تنها می توان برای اختلالاتی خاص در حد افسردگی، اضطراب، مشکلاتی در زمینه اعتماد به نفس و مشکلاتی از این دست به کار برد نه اینکه تماما این شیوه درمانی را جایگزین درمان بلند مدت نمود و برای هر نوع اختلالی به عنوان راه درمان برگزید.

گزیده ای از کتاب :

زمانی پایان درمان فرا می رسد که درمانگر و درمان جو توافق کنند که اهداف کانونی محقق شده اند. در حالت آرمانی، اهداف باید به طور دقیق و در چهارچوب زمانی معین برآورد شوند. دستیابی به اهداف مستلزم این است که درمان جو: 1) موضوعات روان شناسی خود را که زیربنای مشکلات موجود هستند و او را در معرض خطر قرار می دهند، بشناسد و آسیب پذیری خود را در زمینه مسئله کانونی کاهش دهد، 2) الگوهای ویژه درون روانی شناختی و عاطفی نابهنجار (دفاع ها، انتظارات تحریف شده، نشانه های چندپارگی و دلسردی، ریشه های خشم و واکنش های شرم) و رفتارهایی را که خیلی سنگین و ناگوار احساس می شوند، شناسایی و اصلاح کند و 3) از دیگران کمک بگیرد تا محیط خود- ابژه خود او را بهبود بخشند. وقتی اهداف کانونی محقق می شوند، درمانگر باید بازخورد مثبتی از این اتفاق به درمان جو بدهد و رضایت درمان جو را در اقداماتش منعکس کند.

انتقال خود -ابژه خود درمانگر می تواند هنگام خاتمه یافتن درمان، جنبه های مختلفی به خود بگیرد. غالبا این رابطه در نوعی وضعیت آرمانی شده باقی می ماند. با این حال، از آنجا که از همان آغاز درمان بر تلاش برای دستیابی به سایر روابط ابژه خود تاکید شده است، وابستگی معمول در درمان کوتاه مدت روان شناسی خود به نظر کمتر از آن است که مشکلی ایجاد کند.

هدف معمولی، این است که درمان جو در نتیجه فهم و هم آوایی همدلانه درمانگر، خود را منسجم تر، سرزنده تر و سازمان یافته تر تجربه کند. در نتیجه سزاواری بیشتری را برای پیگیری نیازهای تحولی مناسب خود احساس می کند، ظرفیت پذیرفتن ناکامی بیشتری نشان می دهد و می تواند از مهارت های حل مسئله خود برای رسیدن به اهدافش بهتر استفاده کند. اکنون درمان جو از ابزارهایی برای ادامه نگهداری از خود و احتمالا رشد برخوردار است.