نویسنده : نادر امیری

حدود نیمی از این اثر به مقولات و مفاهیم مرتبط با حافظه‌ی اجتماع، روایت و مشخصا روایت داستانی تاریخ‌گرا می‌پردازد. نیمه دیگر اثر، نگاه خود را بر شرایط تاریخی و گفتمانی رمان تاریخ‌گرای فارسی دهه‌ی چهل، بهخ مثابه دوران نضج این گونه ادبی، متمرکز می‌کند و با نگاه نزدیکتر به دو رمان شوهر آهو خانم و سووشون، به مثابه رمان‌های نمونه‌وار آن شرایط تاریخی و گفتمانی، سعی بر آن دارد که ساز و کار گفتگو با تاریخ در ایت دو متن را بیازماید.