نویسنده : فدریکو گارسیالورکا 

   ترجمه : سیاوش کلهری

در مجموعه‏‌ی حاضر شعرهای عاشقانه‌ی لورکا گرد آمده است، چنین کاری یعنی گردآوری موضوعیِ اشعارِ یک شاعر ممکن است کاری ساده و حتی بیهوده به نظر برسد، اما خود لورکا نیز از آغاز حرفه‌‏ی ادبی‏‌اش چنین رویکردی را پی می‏‌گیرد. مفهوم عشق نزد او مفهومی بغرنج است که با تضاد و حتا خشونت همراه می‌‏شود و او را وامی‌‏دارد تا در درون و بیرون خود مدام در جست‌‏وجو باشد و همه‌‏ی این‏ها در متون و اشعارش خودنمایی می‏‌کند. لورکا همواره و به‌شدت درگیر رنج و اندوه است، گاه به وضوح و گاه ناپیدا و مرموز؛ چنین به نظر می‏‌رسد که او ، به‌خصوص در آغاز کار، مانند همه‌‏ی تازه‌‏کاران، شعر را به‌منزله‌‏ی تعریف خود به کار می‏‌گیرد ، و در امتداد مسیری بی‏‌پایان از پرسش‏‌ها حرکت می‏‌کند. «عشق ممکن است؟» و «عاشق چه‏ کسی‌‏ست؟» و «چگونه؟» و هیچ‏‌گاه پاسخ ملموس و قابل فهمی برایش پیدا نمی‌‏کند.

- در چشمانم گسترده می‌‏شود‏ 
آوای ملال‌‏انگیزِ دانه‌‏هایی 
که گل نمی‌‏دادند