*رمان «دزیره» خاطرات‌گونه‌ای است که به قلم «آن ماری سلینکو» روایت می‌شود. سلینکو در سال 1914 در ویَن به دنیا آمد. دختر صنعت‌گری ارتشی بود، تاریخ را در دانشگاه وین آموخت و بعدها در کنار نویسندگی به عنوان خبرنگار در روزنامه‌ای فرانسوی مشغول به کار شد. پس از ازدواج با کریستیانس(دانشجوی دانمارکی) در این کشور اقامت کرد. هنگامی که در جنگ جهانی دوم دانمارک از سوی ارتش نازی اشغال شد، سلینکو به همراه شوهرش با سوار شدن در قایقی ماهیگیری از چنگال گشتاپو گریختند. پس از ساکن شدن در کشور سوئد، به فکر افتاد زندگی‌نامه و تاریخچه خاندانی را که هنوز هم در سوئد سلطنت می‌کند بنویسد. پژوهش‌هایش 5سال طول کشید و نوشتن کتاب هم 2سال وقت گرفت. سلینکو در سال1986 در کپنهاک درگذشت.
داستان، گویی از زبانِ «اوژنی دزیره کلاری» دخترِ یک بازرگان ابریشم اهل فرانسه به رشته تحریر درآمده. دختری که کوچک‌ترین فرزند یک خانواده متمول و به اصطلاح نجیب‌زاده است که از همان کودکی زندگی‌اش با ناپلئون پیوندی ناگسستنی می‌خورد. همان «ناپلئون بناپارت» مشهور تاریخ!

ساده‌تر: دزیره، دختر مورد علاقه ناپلئون است. اما جالب است که بدانید این علاقه تنها بهانه‌ای است تا بتوان با استفاده از آن، فرانسه دوران ناپلئون را مروری گذرا کرد؛ و نه تنها فرانسه، بلکه اروپای قرن ناپلئون را. دزیره شما را به ایتالیا، فرانسه، سوئد، دربار ناپلئون و بسیاری از جاهایی می‌برد که در هیچ‌یک از کتاب‌های تاریخِ محض، اینچنین جذاب نخواهید یافت.

«دزیره» از آن رمان‌هایی نیست که ترسیم فضای تاریخی‌اش خسته کننده و کسالت‌بار شود یا برعکس آدم را در فضایی رویایی و به دور از واقعیت گرفتار کند. از طرفی دیگر، اگرچه موضع‌گیری نویسنده در مورد ناپلئون کاملا قابل قبول یا قابل رد نیست لیکن می‌توان آن را فرصتی شمرد برای خواندن تاریخ اروپا از دریچه نگاهِ یک نویسنده اروپایی که بی‌شک با نگاه یک سیاست‌مدار یا محقق توفیر می‌کند.