جلال آل احمد، در یازدهم آذرماه 1302 ش، در تهران و در خانواده ای مذهبی به دنیا آمد. پدرش، سید احمد طالقانی، از روحانیان برجسته زمان خویش و مورد توجه علمای بزرگی چون آیت اللّه بروجردی، امام خمینی و آیت اللّه مرعشی نجفی بود. پس از دوره دبستان، پدرْ او را برای آموختن زبان و ادبیات عرب به مدرسه خان مروی فرستاد و جلالْ هم زمان با تحصیل ادبیات عرب، به کارهایی از قبیل تعمیر ساعت، سیم کشی و چرم فروشی پرداخت و ضمن آنْ در دوره شبانه دبیرستان دارالفنون به تحصیل ادامه داد. آل احمد بعد از پایان دوره دبیرستان، در دانشگاه ادبیات تهران مشغول به تحصیل شد و در سال 1329، با  سیمین دانشور که از بانوان اهل قلم بود، ازدواج کرد.

جلال سال 1343 رفت روسیه. به دعوت خانه‌ی وکس (انجمن فرهنگی ایران و شوروی). سفر از هفتم مرداد تا هفتم شهریور به درازا کشید. دعوت شده بود تا در هفتمین کنگره مردمشناسی مسکو شرکت کند. کنگره یک هفته دایر بود. از 12 تا 19 آن سال. اما سفر جلال سی و یک روز کش آمد.

متن اصلی کتاب با یادداشت آل‌احمد در تاریخ 7 مرداد 1343 با این جملات آغاز می‌شود:

"چهار بعد از ظهر دیروز با یک اتوبوس از ناصریه راه افتادم به این سمت. به 14 تومن. و ده شب اینجا بودم. و حالا خراب شده‌ام سر میرزا مهندس ابوالقاسم توکلی. تکلیف آمدن ازین راه دیروز صبح معین شد. تا قبل از آن معلوم نبود از کدام راه خواهم رفت. "شویتوف" و خانه‌ی "وکسی"‌ها منتظر بلیط طیاره بودند که هنوز نرسیده بود و عاقبت سفارش کردند که بیایم بندر پهلوی و خودم را برسانم به آخرین "پاراخوت" که مرا سروقت به باکو و از آنجا با طیاره به مسکو خواهد رساند. این قضایا صبح دیروز گذشت و از 10 تا 11 و نیم دنبال کار ویزای روسیه بودم و همه جا "شویتوف" راهنما. درهای بسته قنسولخانه‌ی روس در خیابان منوچهری و محیط ساکت و پر از رمز. و قنسول نبود و امضاش لازم بود و آدمها ناشی بودند. و برای یک مهر زدن پنج دقیقه وقت می‌گرفتند. چون سرشان بدجوری خلوت بود و با کوچکترین کارها ساعت‌ها بیکاری را پر می‌کردند ..."