نویسنده : کریستف لئون

   ترجمه : منیژه اسلامبولچی

بالا بردنش را ندیدم، اما بر‌عکس خواباندنش را حس کردم. کشیده‌ای که همیشه به یاد خواهم داشت. سکوتی را که داخل ماشین حکمفرماست مزه‌مزه می‌کنم. تا یک لحظه پیش عین زغال گُر گرفته بودم؛ اما حالا آرام آرامم، مثل دریای روغن ... آرامشم شکوهمندانه است. راستش خودم هم تعجب می‌کنم. می‌دانم که بازی را برده‌ام. این سیلی برای من یک‌جور پیروزی به‌حساب می‌آید. حالا رئیس منم.