نویسنده : داوید فلیتسرا

   ترجمه : نارسیس زهره‌نسب

خُف تهِ کاذب کلاه را باز کرد تا آشیل خودش را توی آن جا بدهد.گفت: «کمی تنگ است، باید ببخشی.»پنگوئن گفت: «زیاد هم بد نیست. راحتم.»خُف درِ فضای کاذب را بست و آشیل توی کلاه قایم شد. بعد خُف کلاه را گذاشت روی سرش و گفت: «من اول با چندجور شعبده‌بازی سرِ مردم را گرم می‌کنم تا نوبت تو برسد.»از تهِ کلاه صدایی گفت: «باشد. قبول است.»خُف گفت: «اول از همه، کسی را از وسط جمعیت صدا می‌کنم تا روی صحنه بیاید. بعد می‌گذارم توی کلاه را ببیند و مطمئن بشود که کلاه خالی است.» عجیب بود که خُف با کلاهش حرف می‌زد، ولی...