نویسنده : پیر دومنیکو بکلاریو ،الساندرو گتی

   ترجمه : محیا بیات

چیکو و ایوو، مثل دو تا اسب آبی تنبل که لب ساحل دراز کشیده‌اند، لم داده بودند روی مبل. غرق در بالش‌های گرم و نرم، چشم دوخته بودند به صفحه‌ی بزرگ تلویزیون خانه‌ی ایوو منتا. تلویزیونی با صفحه‌ای هشتاداینچی و تجهیزات سینمای خانگی و کنترلی شبیه کنترل سفینه‌های فضایی.ایوو منتا که کنار دوست جدانشدنی‌اش لم داده بود، به یک نقطه خیره ماند و گفت: «اگه کمی دیگه صداش رو زیاد کنی، سقف خراب میشه روی سرمون.»دقت کرده بود که لرزش صدا دارد لیوان‌های دکوری مامانش را مثل یک ارتش کوچکِ دَلنگ‌ودَلنگی به رژه درمی‌آور...