نویسنده : دومینیک بارکر

   ترجمه : مسعود ملک‌یاری

جست‌وجوگران قصه‌ی ما مدتی را کت‌بسته در زیر عرشه‌ی کشتی ساطور خونین به سر بردند تا صدای قدم‌های سنگین بابل را در حال پایین‌آمدن از پله‌ها شنیدند. ریخت‌وقیافه‌اش آدم را زهره‌ترک می‌کرد؛ عرض و طولش یکی بود و روی کله‌ی طاسش گله‌به‌گله جای زخم و شکستگی دیده می‌شد. ناف به بالایش را با خال‌کوبی فرش کرده بود؛ پری دریایی روی یک بازو و کوسه روی بازوی دیگر. نقش یک گنجینه بر پشت و طرح یک شمشیر هلالی که خون ازش می‌‌چکید، زیر سینه‌اش.