نویسنده : ربکا وستکات

   ترجمه : مهتاب محبوب

روی تختم دراز کشیده‌ام و سعی می‌کنم به هیچ‌چیز فکر نکنم. نمی‌دانم چند وقت است بیدارم. این روزها هوا خیلی زود روشن می‌شود و هر بار که بیدار می‌شوم، دوباره خیلی سخت خوابم می‌برد. دیگر هیچ‌وقت پرده‌ام را نمی‌کشم و همیشه پنجره‌ی اتاقم را باز نگه می‌دارم. بااینکه ایزاک دائم نق می‌زند و می‌گوید هوا سرد است. به خودم زحمت نمی‌دهم بهش بگویم که احساس سرمای توی خانه‌ی ما ربطی به بازبودن پنجره‌ی اتاق من ندارد. بازبودن پنجره باعث می‌شود حس کنم به مامان نزدیک‌ترم.