نویسنده : جک شابرت

   ترجمه : مونا توحیدی

ساختمانِ مدرسه را ورانداز کرد. سام هیچ دلش نمی‌خواست بیشتر از آن توی حیاط بماند. دوید سمتِ زمینِ بازی. همین که به تاب‌ها رسید، یکهو چیزی به قوزکِ پایش چنگ انداخت.
پایین را نگاه کرد. پاهایش داشتند توی شن‌ها فرو می‌رفتند!

خب، معلوم است که پای آدم موقعِ راه‌رفتن توی شن فرو می‌رود. اما نه این‌جوری! انگار چیزی داشت او را پایین می‌کشید.