نویسنده : ماری هافمن

   ترجمه : ساجده تقی‌زاده

تنها پناه جورجيا اگريدی از دست آزارهای بی‌پايان برادر ناتنی‌اش سوارکاری است.
يک شب جورجيای غمگين مجسمه‌ی اسب بالدارش را بغل می‌کند و به خواب می‌رود. اما صبح روز بعد، او در دوران رنسانس و شهر رمورا چشم‌هايش را باز می‌کند. جورجيا در همان ابتدای ورود، با پائولو، مربی اسبها، و پسرش آشنا می‌شود، پائولويی که خودش يک استراواگانته است.

به‌زودي مسابقه‌ی اسب‌دوانی مهمی برگزار خواهد شد، مسابقه‌ای که پائولو و هم‌پيمانانش بيست‌وپنج سال است در آن برنده نشده‌اند.