نویسنده : روبرتو سانتیاگو 

   ترجمه : آزاده رادکیان‌پور

اسم من سباستین است، مثل پدر و پدربزرگ و پدرجدم.
خیلی مطمئن نیستم، ولی انگار اسم پدرِ پدرجدم هم سباستین بوده.

همه بهم می‌گویند «سباس».

یازده سالم است و همین الان، ده دوازده تا سرخ‌پوست، سوارِ اسب‌هایشان، دارند دنبالم می‌کنند تا پوست از کله‌ام بکَنند.

من سوار یک دوچرخه‌ی قرمزم.

دارم فرار می‌کنم.

با تمام قدرت رکاب می‌زنم.