نویسنده : نارخواجه چاری‌زاده

فرارودان که روزگاری همراه با خراسان بزرگ کانون دانش و ادب فارسی بودند با تحولات سیاسی و اجتماعی از خویشاوندانشان دور شدند اما هیچ‌گاه چراغ محافل ادبی در آنجا خاموش نشد. زبان رسمی و خط رسمی‌شان تغییر کرد ولی کلام روزمره و فکر و ذکرشان کماکان پارسی ماند دست کم میان قشری از فرهیختگان که میراث‌دار ادیبان و سخنوران بودند. برخی از نویسندگان فارسی‌زبان در سمرقند، بخارا، فرغانه و... حتی اگر از دیارشان مهاجرت کرده باشند، اما کماکان به فارسی شعر می‌سرایند و به زبان فارسی رمان و داستان می‌نویسند.

این مجموعه، تلاشی است برای معرفی آنچه در این روزگار، به زبان فارسی، توسط اهل فرهنگ و ادب آن دیار تالیف می‌شود.