نویسنده : سعید موسوی

این کتاب همه قلم 17 ‌سالگی سیدسعید موسوی است که ما را به روزهای دور می‌برد. به روزهایی که تازه پای بمب‌ها و خمپاره‌های عراقی به شهرش باز شده‌ بود. شهری که بندر بود، زیبا بود و او با سوت کشتی‌هایش قد کشیده و بزرگ شده بود. سعید «پشت دیوارهای شهر» زندگی را نقاشی می‌کند که آب‌هایش می‌سوزد، آسمانش زخمی است و پنجره‌ها و پرده‌هایی برایش باقی نمانده است. در این نقاشی جاده‌های غربت و هراس دوری از خرمشر انتهایی ندارد. این همه هفده‌سالگی سعید موسوی است که امروز از مرز 50 ‌سالگی هم عبور کرده است. امید او برای دیدن دوباره خرمشهر چه در آن ‌روزها و چه امروز خواندنی و حتی دیدنی است! قلم زیبای او پر است از کنایه‌ها و ترکیبات ادبی زیبایی که ساده و بدیع هستند و در عین‌ حال کشش و جذابیت فوق‌العاده‌ای را ایجاد می‌کنند. او در این کتاب تنها محصور این نگاه‌ها نمی‌شود و وقایع از جمله عملیات‌ها را هم شرح می‌دهد. در این کتاب با فضای خالی و صفحات نیمه‌سفید هم مواجه هستیم؛ چرا که برخی یادداشت‌های نگارنده بسیار کوچک و کوتاه هستند و تنها در چند خط و یا سطر چیزی را روایت می‌کنند، اما در عین ایجاز، روایتی تکان‌دهنده از شهادت یک رزمنده و ... را بیان می‌کنند.