نویسنده : اکبر صحرایی

گونی بر دوش ،روی خاکریز می دود و بیسکوییت مادر سمت بچه ها پرت میکند . -بخورین بیاشامین ، اسراف نکنین خارخاسک ها . مراد در حالی که رانش باندپیچی شده و لنگ میزند، بیسکوییت را با مادر و کودک توی دهن گشادش می تپاند. می گویم:" مراد ، اشتها هم داری ؟" -اجازه ، من بیچاره توی این دنیا فقط همین یکی رو دارم. -در دروازه رو می شه بست، اما دهن مراد رو نه.