نویسنده : داوود فتحعلی‌بیگی 

«تعزیه در لغت به مفهوم عزاداری است، اما اصطلاحاً به نوعی از نمایش گفته می‌شود که با استفاده از حرکت، موسیقی و آواز و صحنه‌آرایی به نمایش وقایع کربلا و حوادث قبل و بعد از آن می‌پردازد. از آنجا که در طول حیات تعزیه، به مضامین و قصصی برخورد می‌کنیم که با مفهوم عزاداری و ذکر مصیبت اولیای دین فاصله دارد، لذا برخی از ادبا و فضلا عنوان شبیه‌خوانی را بدان اطلاق نمودند که با مفهوم نمایش و نمایش دادن سنخیت بیشتری دارد. همچنین برخی از فضلا و علمای مذهبی با توجه به نمایشی بودن تعزیه و صحنه‌آرایی آن، اصطلاح تعبیه را نیز به کار بردند و به اصطلاح‌های شبیه و تشبینه افزودند.»