(داستانی از زندگی امام موسی کاظم علیه‌السلام)

نویسنده : محمدرضا سرشار 

مردی مسلمان که تا پیش از این نسبت به امیرمونین علی علیه السلام و فرزندان ایشان با خشم و قهر برخورد می کرد و همه او را از دشمنان ایشان می پنداشتند به ناگاه تغییر رویه داده و این مسئله برای دوست او سوال برانگیز است. گویا اتفاقی باعث شده که مرد از گذشته خود پشیمان شود و به گونه ای دیگر رفتار کند.

گزیده ای از کتاب :

قثم آن قدر شگفت زده شد که باقی سخنانی را که میان دوستش و موسی بن جعفر رد و بدل شد، نشنید. آیا این همان جبیری بود که در مدینه، هیچ کس بیش از او با علویان دشمنی نمی ورزید؟! یعنی این همان کسی بود که همه معتقد بودند دشمنی علی و فرزندان او با خون و گوشت و پوستش درآمیخته است؟!
اینها اندیشه هایی بود که ذهن قثم را سخت به خود مشغول کرده بود. اما آغاز شدن نماز، فرصتی باقی نگذاشت تا او، در این باره، از دوستش چیزی بپرسد. هرچند در تمام طول نماز آن قدر ذهنش مشغول آنها بود که هیچ نفهمید چه می خواند…
با پایان گرفتن نماز و ذکر و دعاهای پس از آن، دیگر قثم درنگ نکرد:
-ها جبیر؛ کاری بسیار تازه و شگفت از تودیدم! زود بگو که ماجرا از چه قرار است؟ آیا اینها که من دیدم و شنیدم، در خواب بود یا بیداری؟