نویسنده : مجتبی رحماندوست

کتاب حاضر، سفرنامه حج است از مجتبی رحماندوست که با قلم روان، ساده و ساختار داستانی محکم نوشته شده است. آغاز این سفر معنوی در اواخر تابستان 1361 پس از سه سال و نیم از انقلاب اسلامی از هیاهوی تبلیغات غرب علیه ایران و عراق، شروع شده است. این سفر که هشتاد روز طول می‌کشد، ضمن زیارت خانه خدا و عتبات عالیات عربستان، سر از اردن، سوریه و ترکیه در می‌آورد. زائرین در مکه و مدینه از قلعه خیبر، تبوک، ربذه، مزار ابوذر، تعدادی از شهرهای اردن، سوریه و ترکیه دیدن می‌کند که شرح آن به طور مفصل در کتاب آمده است. نویسنده 23 سال پیش که این سفرنامه را نوشته است، بنا بر فضا و مقتضیات آن زمان، با ادبیات انقلابی نگاریده که پس از حذف توصیفات و ادبیات ویژه آن روزها، هنوز می‌توان رنگ و بوی ویژه آن روزگار را دید و حس کرد که لحظات خوشی بوده است آن روزها. وی در مقدمه کتاب، ادبیات سال 1361را بخشی از تاریخ انقلاب اسلامی دانسته است که ناگزیر از حفظ آن بوده است ولو به صورت جزئی. وی در این سفر از روزهایی می‌گوید که نگاهها به ایران و انقلاب اسلامی، با شک و تردید همراه بوده‌اند، در برخی زمانها و مکانها، چیزی غیر از آنچه انتظار می‌رفت. رحماندوست در این کتاب از غم غریبی گفته است که همانند انقلاب و رهبر بزرگ آن عجیب و غریب می‌نمود و جهان را در شک و بهت عظیم فرو برده بود. وی در مقدمه‌اش می‌نویسد در عربستان خیلی غریب بودیم. صدام آشنای سعودیها و اردنیها بود و ما بیگانه بودیم. کتاب حاضر برای آنانی که در آن روزگار نبودند به ویژه نسل جوان راهنمای خوب است تا با درک آن، به ترسیم فضای آن روزها پرداخته و از غم غریب و رنج مضاعف که بر ایرانیان رفته است آگاه شوند که همین تلخیها و شیرینی‌هاست که تاریخ این مرز و بوم را رنگی و زیبا و یگانه ساخته‌اند. کتاب حاضر، ضمن تاریخ گونگی آن راهنمایی است برای آنانی که هوای سفر دارند و یا در پی احوال کشورهای عربی ـ اسلامی‌اند تا با نویسنده به سیر و سفر به کشورهای عربی و ترکیه پرداخته‌ و از سرنوشت بزرگان دین الهی آگاه شوند که در کجا در خاک پاک آرمیده، چه کرده‌اند و باکی بوده‌اند. خواندن این کتاب، نعمت است بزرگ در شناخت ادبیات سفرنامه‌نویسی دینی ـ مذهبی که خوش سبک است و رسا زبانی.