تلمیح در لغت به معنای «به گوشه چشم نگریستن » است و در اصطلاح، اشاره به آیه ، حدیث ، مَثَل ، داستان یا شعری مشهور با حداقل کلمات است تا با تداعی شدن آن‌ها مقصود گوینده واضحتر و مطلبش مؤثرتر شود.تلمیح در ادب فارسی به دو بخش تقسیم می‌شود: اسلامی و ملی و حماسی .

سر فصلهای این کتاب: تلمیحات ایرانی - اختلافات روایات در حماسه ملی - خلط اساطیر سامی و ایرانی - تلمیح در بلاغت فرهنگی - سیر تلمیح در ادبیات فارسی و ....