نویسنده : معصومه میرابوطالبی

افشين كه براي سردرآوردن از اسرار خانه ي عجيب و غريب همكلاسي جديدش، جلال، كه همراه دايي اش، زندگي مي كند، به طور مخفيانه به آن جا رفته، از روي بدشانسي لو مي رود. او كه حالا وسط حياط خانه ي آن ها قرار دارد، صدايي بلند و وحشتناك مي شنود كه «اِن نوگي… اِن نوگي» را فرياد مي زند. جلال در ابتدا از گفتن راز خانه شان به افشين طفره مي رود، اما بعد كه رازداري او برايش ثابت مي شود، دروازه ي مخفي شده در پشت طاقچه اتاقشان را كه به جنگل شباهت دارد، به افشين نشان مي دهد.

گزیده ای از کتاب :

يك دفعه صداي فرياد اِن نوگي بلند شد. آمدم بلند شوم كه جلال دستم را كشيد و سايه هاي روبه رو را نشانم داد. جلوتر از سايه اي كه توش بوديم، سايه هايي افتاده بود روي شن ها. بالاي تپه خبرهايي بود. دوتا موجود ايستاده با دم هايي پرموتر از دم ان نوگي، دست هايش را از دو طرف گرفته بودند و داشتند او را با خودشان مي بردند. قدشان بلندتر از ان نوگي بود و پاهايشان از زانو تاب خورده بود. خيز برداشتم از تپه بروم بالا كه صداي افتادن ان نوگي روي ماسه ها آمد و آن دوتا هيكل بزرگ و سياه را بالاي سرم ديدم.