(حافظه‌ی تاریخی و طنزهای آن)

نویسنده : دیوید رییف

    ترجمه : مریم سروش

کتاب، اثری است درباره‌ی بخشش و گذشت، اما در سطحی کلان. دیوید ریف تلاش کرده است تا نشان دهد که ملت‌ها گاهی می‌توانند و باید آنچه به لحاظ تاریخی بر سرشان رفته است را فراموش کنند و اراده‌ای معطوف به آینده داشته باشند. بپذیرند که گذشته‌ها گذشته است و برای نگریستن به آینده بایستی از گذشته درس گرفت و آن را فراموش کرد. نویسنده، با بررسی نظرات فیلسوفان مهم حوزه‌ی یادسپاری و حافظه، یادسپاری و فراموشی را در برابر یکدیگر گذاشته و نشان داده که همواره نبایستی به یاد داشت، اگرچه یکی از اصلی‌ترین ویژگی‌های انسان باشد، اما در کنار آن انسان فراموش‌‍کار است و این فراموش‌کاری می‌تواند یکی از صفاتی بادش که نگرش ملت‌ها به آیند‌ای روشن‌تر را شکل می‌بخشد.