نویسنده : جو لی

   ترجمه : رضی‌الدین طبیب

این کتاب مجموعه ای است در باب احوالات و زندگی خالق اثر بی نظیر «کمدی الهی» که ضمن به تصویر کشیدن زندگی او و شرایط زمانه ای که در آن زیست می کرده به ارائه خلاصه ای از کمدی الهی اختصاص یافته و تصویری از اندیشه و روزگار شاعر، ادیب و سیاستمدار ایتالیایی که آثارش نه تنها در کشور خودش بلکه در سراسر اروپا موثر واقع شد پرداخته است.

گزیده ای از کتاب :

دو مسافر به سختی راه خود را از میان این جنگل پریشان و ملال انگیز باز می کنند. دانته از سر شفقت، کمی بیشتر در این جنگل دوزخی باقی می ماند و تلاش می کند تا برگ های فروریخته بر زمین را دوباره به شاخه ها و تنه درختانی بچسباند که پیش از این با آنان گفتگو کرده است. دو شاعر پس از طی مسیری نسبتا کوتاه به پهنه ای خشک و لم یزرع می رسند. بیابانی وحشت زا با شن های داغ که از آسمانش بی وقفه آتش می بارد. ساکنان این سرزمین «بی حاصل» (دانته این مکان را سرزمین بی حاصل می نامد؛ از آن رو که گناهان این ارواح دوزخی حتی در دنیا هم برای شان منفعتی به بار نیاورده است) مردمانی اند که نسبت به سنت خدا، هنر و طبیعت خشونت ورزیده اند و از حدود خویش تجاوز کرده اند. کفرگویان این حلقه دوزخی با دستانی که همچون بال های عقاب از هم باز شده، به پشت یا طاق باز بر زمین افتاده اند و آتش عذاب الهی را با تمام وجود بر روی تن خود احساس می کنند. کیفر دو گروه محکوم دیگر در این حلقه اندکی سبک تر است. «رباخواران» اجازه یافته اند تا برای استراحتی بسیار کوتاه بر روی شن های داغ این ماتم سرا بنشینند و اهالی سدوم این اجازه را یافته اند که به سرعت بر روی شن های سوزان راهپیمایی کنند اما نه آنقدر سریع که از زبانه های بلند آتش و تیغ های بران و سوزنده مدفون در شن های این کویر وحشت در امان مانند.

دانته و ویرجیل به سرعت از میان صحرای سوزان عبور می کنند و سرانجام به چشمه خون آلود کوچکی می رسند که به رودخانه فلجتونه می ریزد. در این هنگام ویرجیل برای دانته در باب منشا بسیاری از رودخانه های دوزخ سخن می گوید. ویرجیل کمی بعد می گوید که در دل کوه «ایدا» واقع در جزیره کرت، مجسمه ای وجود دارد که پشتش به شرق و چهره اش رو به سوی رم است و چنان به آنجا می نگرد که گوئی شهر رم آئینه ای است که مجسمه بازتاب تصویر خود را در آن می بیند. سر مجسمه از زر، بازوان و سینه اش از سیم و پاهایش از پولاد خالص است، اما با این حال کف پای راست مجسمه، سفالین است و از قضا بیشتر وزن این مجسمه غول پیکر بر روی همان پای گلین تکیه دارد. به استثنای سر، در سرتاسر بدن این «سمبل تاریخ تمدن بشر» شکاف های کوچک و متعددی وجود دارد که از تمامی آنها پیوسته قطرات اشک جاری است و آب همین منافذ کوچک است که رودخانه ها و نهرهای کوچک و بزرگ دوزخ را می سازد.