نویسنده : آر.ال.استاین

   ترجمه : مصطفی رضیئی

وحشت که نکرده‌اید، مگر نه؟

مردم در اینجا ناله‌ی هیولاها را در نیمه‌های شب شنیده‌اند. جایی که اشباح تاریک در جنگلش پرسه می‌زنند و حتی پرنده‌ها هم جرأت نمی‌کنند بر زمینش بنشینند. شاید حتی شنیده باشید که این خیابان نفرین شده است و هر کسی مقیم آنجا شود، نفرین پاگیرش می‌شود.

هرچند...یک خیابان که نمی‌تواند شیطانی باشد، می‌تواند؟ یعنی می‌تواند؟

ناله‌ای بلند از گلویم برخاست. چشم‌هایم را با دست پوشاندم. فریاد زدم: «این که یک دختر است! نیت...این یک دختر است!»