نویسنده : هادی هاشمی‌رزینی ،باقر حسنوند ،یوسف اعظمی ،حمزه میرزایی

اثر مذکور سعی دارد به مطالعه مباحثی هم چون کودکان ناشنوا به عنوان کودکان استثنایی ، بررسی سندروم های تاثیرگذار بر شنوایی اطفال، شناخت و زبان در کودکان ناشنوا، بررسی و ارتقای آگاهی در باب بهداشت روانی و پیشگیری و درمان اختلالات روانی و سلامت روان در کودکان ناشنوا، آموزش مهارت های اجتماعی و ارتقای مهارت های اجتماعی آنان ، تلاش در خصوص شناسایی زودهنگام اختلالات و اقدام به درمان آن، بررسی تاثیر کودک کم شنوا یا ناشنوا در خانواده، آموزش به کودکان ناشنوا و …  بپردازد.

گزیده ای از کتاب :

ناشنوایی و رشد زبان

اغلب زبان کودکان ناشنوا، زبانی غیر گفتاری است، مشکل عمده این است که 90 درصد کودکان ناشنوا در خانوده هایی به دنیا می آیند که والدین آنها شنوا هستند ( نسل اول ) و متوجه ناشنوایی و تلاش کودک برای یادگیری زبان اشاره نمی شوند. نباید این گونه پنداشت که تمامی ناشنوایان در استفاده از زبان اشاره توانایی های مشابهی دارند، چون علی رغم اینکه این زبان می تواند تنها ابزار ارتباطی آنها باشد، سنی که در معرض یادگیری این زبان قرار گرفته اند سطوح تسلط متفاوتی را ایجاب می کند. بنابراین کودکان ناشنوا از نظر رشد زبان، اعم از شفاهی یا اشاره، گروه همگنی نیستند و بسته به میزان ناشنوایی، سن مداخله، وضعیت شنوایی والدین و بسیاری از عوامل دیگر، درجات متفاوتی از تاخیر در زبان را، هم در دایره لغات و هم گرامر زبان شفاهی یا اشاره از خود نشان می دهند.