(مفاهیم ،کارکردها و مداخلات)

نویسنده : هومن نامور ،زینب اشراقی

کتاب پیش رو پیرامون شفقت بر خود، خاستگاه و مفاهیم پیرامون آن و کارکردی که دارد سخن گفته، رابطه میان هیجان ها و ذهن را واکاویده، تمرین هایی برای پرورش و تربیت ذهنی شفقت ورز ارائه نموده و به تاثیرات متقابل و روابط موجود میان شفقت بر خود و درمان های مبتنی بر رفتار و شناخت و هیجان پرداخته است. این اثر راه را برای شفقت بر خود ذهن آگاهانه می گشاید و زمینه ای را فراهم می آورد که به جای داشتن دشمنی درونی به حامی درونی دست یابیم.

گزیده ای از کتاب :

وقتی مقدار زیادی از انرژی خود را صرف کمک به دیگران می کنیم، به شرایط خستگی دلسوزی می رسیم و این سندرمی است که اغلب در درمانگرها، پرستارها و سایر کسانی دیده می شود که کارهای مراقبتی می کنند. خستگی دلسوزی، نوعی خستگی است که در اثر رسیدگی دایم به بیماران و نیازمندان شکل می گیرد. وقتی به داستان بدرفتاری گوش می دهیم یا به کسانی برمی خوریم که با خشونت یا بیماری مواجه بوده اند، ناراحتی آنها به ما منتقل می شود. به همین دلیل خستگی دلسوزی به نام استرس دردناک ثانویه هم شهرت دارد. نشانه های استرس دردناک ثانویه با اختلال استرس پس ضربه ای قابل قیاس است که از جمله موارد مشترک می توانیم به کابوس و کرخت شدن احساسی اشاره کنیم. استرس ثانویه همچنین می تواند به کاهش احساس ایمنی، افزایش بدبینی و فاصله گرفتن از عزیزان منجر شود.

مراقبان و سرویس دهندگانی که به شدت حساس و همدل هستند، بیش از همه در معرض خطر قرار دارند، زیرا آنها درد بیماران را به شدت احساس می کنند. تخمین زده شده که 25 درصد درمانگرانی که با بیماران درد کشیده سروکار دارند، نوعی خستگی را احساس می کنند. بررسی ها نشان می دهد که مراقبینی که در زمینه شفقت بر خود آموزش دیده اند، با احتمال کمتری به خستگی دلسوزی دچار می شوند. در ضمن مشخص شده که شفقت بر خود به رسیدن رضایت خاطر بیشتر ناشی از دلسوزی برای دیگران منجر می شود. افراد دارای شفقت بر خود به خاطر کمکی که به دیگران می کنند و تغییری که در دنیا به وجود می آورند، می توانند به رضایت خاطر بیشتری دست یابند.