نویسنده : سایادو جتیکا

   ترجمه : فرناز فرود

اندیشه های انسانی پر از درد، رنج، تنهایی، و شادکامی است که در اثر پرورش بهوشیاری و نظاره گری خود و زندگی، درکی بس ساده و عمیق یافته است. اندیشه های این کتاب محصول بهوشیاری وی در فرهنگی متفاوت از ما است، اما درکی انسانی و خواندنی دارد. واگویی خردی است که با بهوشیاری هر انسانی در زمان و مکانی متفاوت قرابت دارد.گزیده گویی هایی موضوع محور است و گاه چنان ساده می نمایند که ارزش برخی از آنها را تنها ذهنی می یابد که بهوش است و از رویدادهای ساده زندگی در اثر پیچیدگی های غامض واکنشهای ذهنی به سادگی گذر نمی کند. ذهنی که ساده را با سطحی مشتبه نمی کند و به جای تیز کردن جریان اندیشه، در تکاپوی تیزی و تداوم نظاره گری و پرورش بهوشیاری است. از این رو نیازی به مطالعه کتاب از آغاز تا انتها نیست زیرا زنجیره ای از اندیشه های مستدل و مستند در آن یافت نمی شود. می شود هر صفحه آن را باز کرد و خواند و سادگی، عمق، و خردمندی تاملات انسانی با مسائل انسانی را در سایه حفظ و تداوم بهوشیاریش مشاهده کرد.