رویای تبت سومین رمان  فریبا وفی و به نوعی شاید بهترین رمان ایشان است. این رمان برنده دوره ششم جایزه هوشنگ گلشیری و همچنین جایزه ادبی مهرگان شده است. رمان روایت گر سه داستان عشقی است که به شکل موازی پیش می روند. شعله عاشق مهرداد است. صادق عاشق شیواست (شیوا هم البته) و فروغ که عاشق محمد علی ست. هرچند داستان فروغ قدیمی تر است ولی تازگی اش زمانی عیان می شود که لابلای داستان عشق شیوا به مهرداد و آشنایی اش با مرد آرام مطرح می شود.

زنان رمان رویای تبت مانند بقیه داستان های وفی رنج کشیده هستند ولی در اینجا کمی مستقل تر و دارای هویت هستند. در اکثر داستانهای فریبا وفی زنان روایت کننده نام ندارند ولی اینجا استثتائا همه نام دارند اما هنوز رنج از سر و رویشان می بارد. شیوا زن محکم و تحصیل کرده و به قولی روشنفکر است که علی رغم درک نشدن از سوی همسرش جاوید سعی دارد کماکان یک زن محکم و استوار باقی بماند. حتی بعد از سقط شدن فرزند اخرش هم باز نمی خواهد غم بر روی صورتش بنشیند. در داستان انواع و اقسام زنان را می بینیم. مادر شیوا و شعله که یک زن خانه دار سنتی ست. فروغ یک زن سنتی ولی عاشق مسلک. شیوا یک زن سنتی امروزی تر و در نهایت شعله که یک زن کاملا امروزی است....