(رشد روانی اجتماعی بدترین مجرمان جامعه)

نویسنده : ویلیام ام.هرمنینگ

   ترجمه : داود قادری ،ليلی اميرسرداری ،كيوان پورصادق

نويسنده ي كتاب پيش رو از طريق تبيين نظريه “سه گانه جنايي” خود در حوزه روان شناسي جنايي، به بررسي چرايي انجام جنايت هاي كشنده و پي درپي توسط مجرمان، چگونگي پيشگيري از انحراف كودكان به سوي جرم و ارائه روش هاي درمان و رشد رواني –اجتماعي قاتلان زنجيره اي مي پردازد.

گزیده ای از کتاب :

نقطه مقابل والدين سهل گير، يعني والدين سخت گير چگونه است؟ اين سبك فرزندپروري نيز تاثير منفي بر رشد اخلاق دارد. در مرحله 1، كودك والدين سخت گير از طريق سيستم نظام مند سخت گير و خشني ياد مي گيرد كه همه چيز بد است و همه چيز عواقب منفي دارد. كودكان والدين سخت گير نيز مانند كودكان والدين سهل گير، فرصت يادگيري ارزيابي رفتار را از دست مي دهند. كودكان والدين سهل گير ياد مي گيرند كه تمامي رفتارها قابل قبول است. كودكان والدين سخت گير ياد مي گيرند كه تمامي رفتارها غيرقابل قبول است. هرچند ارزيابي آنان در اين مرحله كاملا مبتني بر عواقب است، اما ارزيابي در اينجا مربوط به نحوه انجام يا عدم انجام آن است كه به لحاظ رشدي مهم است. آنها ياد مي گيرند قضاوت هاي اخلاقي انجام دهند. بدون اين توانايي در مرحله 2، كودكان والدين سخت گير مسيري متفاوت از كودكان سهل گير طي مي كنند. خودمحوري بسيار بيشتر است، منجر به خودخواهي مي شود و دليل آن خودحفاظتي است. نتيجه نهايي مشابه با والدين سهل گير است. كودك والدين سخت گير بر روي خود تثبيت مي شود و رشد همدلي در آنان به طور منفي تحت تاثير قرار مي گيرد. هر چقدر فردي بيشتر خودمحور باشد، توانايي كمتري براي تفسير وقايع از ديدگاه ديگران دارد. در اين موارد، بدون توجه به اينكه چگونه اخلاق را تعريف كنيد، نبود همدلي رشد نهايي را كاهش مي دهد.