(چشم‌اندازهای نوین پیرامون گفتمان مهاجرت)

نویسنده : کریستوفر هارت

   ترجمه :  مسعود دهقان ،فردوس آقاگل‌زاده ،بهناز وهابيان

نويسنده ي كتاب پيش رو در سه بخش مجزا به مطالعه ي تحليل گفتمان انتقادي و دو حوزه ي علوم شناختي به نام هاي روان شناسي تكاملي و زبان شناسي شناختي كه نقش بسزايي را در گويايي بيشتر تحليل گفتمان انتقادي ايفا مي كنند، مي پردازد.

او رويكردهاي تحليل گفتمان انتقادي، توانايي هاي شناختي دخيل در ارتباطات همكاري و ضد همكاري، نقش راهبردهاي ارجاعي در ساختار گفتماني محدوده هاي گروهي، راهبردهاي گزاره اي، پيوستگي معنايي دروني و بيروني متن، عناصر سازنده ي مفهوم سازي، اثرات راهبردي و ايدئولوژيكي استعاره و يك نوع عملكرد انطباقي به نام نيرو- پويايي را مورد بررسي قرار مي دهد.

تحليل گفتمان انتقادي راهكاري پژوهشي است كه به گونه اي انتقادي به تجزيه و تحليل رابطه ي ميان زبان و جامعه مي پردازد.

گزیده ای از کتاب :

تحليل استعاره انتقادي چندين ادعاي ارائه شده در زبان شناسي شناختي را برجسته سازي مي كند كه براي تحليل گفتمان انتقادي مهم هستند. يكي از اين ادعاها حاكي از آن است كه استعاره درك و تجربه يك چيز در قالب چيزي ديگر است (ليكاف و جانسون، 5:1980؛ تاكيد من). يعني، استعاره يك عمل صرفا زباني نيست، بلكه در عوض، استعاره مستلزم عملكردهاي انطباقي زيرين است. به عبارتي، استعاره مفهوم سازي است و نه رنگ آميزي. همچنين يك عملكرد شناختي بنيادين است كه انجام مي گيرد تا به تجربه معنا دهد. بنابراين عملكردهاي خاص موجود در استعاره فرآيندهاي تركيب، تكميل و گسترش درآميختگي مفهومي هستند.