نویسنده : اسدالله غلامعلی

کتابی که با سینما نسبت دارد و با شعر و خیال و داستان هم سو است؛ این نوشتار که برای زندگی و از هراس مرگ نگارش شده، ترس، عشق، زندگی و فراموشی را توامان در خود جای داده و یک مهمانی فرورفته در تاریکی برای همگان برگزار کرده است تا هرآن کس که می تواند چراغی برافروزد و روشنایی و جاودانگی را تجربه کند و دیگران تا پایان مهمانی آشفته میان مرز عدم و وجود پرسه بزنند.

گزیده ای از کتاب :

از این فاصله نمی توانی تشخیص بدهی که چند سال دارد. به سویت می آید. حس می کنی همان آدمی است که دنبالش بودی. یک رویا بین. یک تنها که جز رویاهایش چیزی ندارد. از آنجا که رویاها نمی میرند، پس چیزی برای از دست دادن ندارد. هرقدم که نزدیکتر می آید، امیدت بیشتر می شود. انگار در حال مردن است، با گام های سرد؛ یک مرده متحرک! روزگار روحش را جویده. باید شاعر باشد. شاعر شب. شاعران با شب زنده اند. در شب زنده اند. نزدیک تر می شود. گامی رو به جلو برنمی داری. ناگهان حس می کنی دور شده ای و هرچه هست فاصله است. دلت می خواهد دوربین به دست بگیری و ثبت کنی. حس می کنی جاده ها کج و شکسته می شوند. تکه تکه می شوی و او خم می شود تا خرده هایت را جمع کند.