شاعر درباره‌ی این کتاب چنین می‌گوید :

«شعر "منظومه بازگشت" را سال گذشته در آبان‌ماه بعد از فوت مادرم آغاز کردم. این شعر در اواخر همان ماه به سرانجام رسید.

نامش را "منظومه بازگشت" گذاشتم چرا که منظومه درست مثل منظومه شمسی در درون خودش چیزی دارد که به خودش باز می‌گردد. بنابراین منظومه در این جا قصیده کهن نیست بلکه اشاره‌ام به منظومه به معنای مستقل آن است.

بعد از مرگ مادرم به لنگرود بازگشتم. مثل آن موقعی که انسان پیر می‌شود و خاطرات دوران اولیه زندگی برایش تداعی می‌شوند، دیدم همه چیز در منظومه بازگشت خلاصه می‌شود. منظومه بازگشت، شعر بلندی است که دوران تولد تا سن و سال کنونی‌ام را پوشش می‌دهد.

شعرهای قبلی من کوتاه بودند. مردم از من می‌پرسیدند چرا کوتاه می‌گویی. دلیل راحت و درستش این بود که نمی‌دانم. بعدا دیدم شاید بازتعریفی از همه آن چیزهایی که فکر می‌کنم بلدم، دارم. اما این شعر بلند است برای اینکه یک زندگی را در برمی‌گیرد.»

محمد شمس لنگرودی متولد 26 آبا‌ن‌ماه سال 1329 در لنگرود است. مجموعه‌ شعرهای «رفتار تشنگی» (1355)، «در مهتابی دنیا» (1363)، «خاکستر و بانو» (1365) ، «جشن ناپیدا» (1367)، «قصیده‌ی لبخند چاک چاک» (1369)، «نت‌هایی برای بلبل چوبی» (1379)، «پنجاه و سه ترانه‌ی عاشقانه» (1383)، «باغبان جهنم» (1383)، «ملاح خیابان‌ها» (861386)، «لب‌خوانی‌های قزل‌آلای من» (1389) ، «رسم کردن دست‌های تو» (1389)، «می‌میرم به جرم آن‌که هنوز زنده بودم» (1389)، «شب، نقاب عمومی است» (1390)، «آوازهای فرشته‌ بی‌بال» و «و عجیب که شمس‌ام می‌خوانند» (63 ترانه عاشقانه) (1392) از آثار او هستند.