نویسنده : حمیده وحیدی 

گاهي بعضي چيزها و بعضي خاطره‌ها هيچ رنگي در دنيا ندارد. انگاري جنس بعضي دوست داشتن‌ها فرق مي‌كند. علاقه من به او هم از همين دسته بود. بعدها كه مي‌خواستم از آن روزها ياد كنم توي ذهنم هيچ رنگي شكل نمي‌گرفت. عشقم نه آبي بود و نه زرد و نه طلايي. حتي روزهايي كه خواستم از او متنفر شوم تا شايد دل چاك چاك شده‌ام التيام بخشد بازهم چهره‌اش و خاطراتش خاكستري نبود. از روزي كه پاي عشق توي دلم جرقه خورد تا بعدها نبودنش هرگاه ازش ياد مي‌كردم يك جور همه‌چيز با انعكاس نور ملموسي در قلبم روشن مي‌شد. نوري كه هيچ‌گاه خاموش نشد.