نویسنده : نیکلاس دارواس

   ترجمه : طاهره بهادران

کتاب پیش رو به قلم رقصنده ای بین المللی، فردی دانا و تحصیلکرده، کسی که پیشینه ای غنی در اقتصاد و جامعه شناسی دارد و از دانشگاه بوداپست فارغ التحصیل شده نگارش شده، کسی که دستی در خبرنگاری دارد و سردبیر جدول کلمات متقاطع در کشورش است. اما آن چه که کتاب حاضر را شکل داده هیچ یک از موارد ذکر شده نیست، بلکه شیوه ی متفاوت او در بورس و داستان موفقیت غیرمعمولش در تاریخ وال استریت است. او بدون این که دفتر کار مخصوصی داشته باشد و یا این که خیلی متفاوت از انسان های پیرامونش به نظر برسد به امور کاریش رسیدگی می کند و از سرمایه گذاری لذت می برد؛ این کتاب داستان حیرت انگیز او در بورس را روایت می کند و می توان آن را تا مدت ها به عنوان راهنمایی در بازار بورس دانست.

گزیده ای از کتاب :

در طول مسافرتم به دور دنیا از هنگ کنگ تا استانبول، رانگون، مایل، سنگاپور، استکهلم، فورموسا، کلکته، ژاپن و مکان های بسیار دیگری سفر کردم که طبیعتا در دریافت و ارسال تلگراف، با مشکلات دیگری روبرو می شدم.

یکی از مشکلات عمده ام این بود که مراقب باشم در طول سفرم، تلگراف ها را از دست ندهم. بنابراین وقتی در طول مسیر و حرکت بودم، تلگراف ها دو یا سه بار برایم ارسال می شدند. بنابراین خیلی معمولی بود که تلگرافی که از وال استریت به فرودگاه هنگ کنگ ارسال می شد، دوباره به فرودگاه توکیو و دوباره به هتل نیکاتسو در توکیو ارسال شود. این ترتیب مرا قادر می ساخت تا چنانچه در طول پرواز تلگرافی را از دست بدهم، بلافاصله پس از فرود آمدن، آن را دریافت کنم.

مشکلاتم در مدیریت کارها در وال استریت از شهر ونیتانا در کشور لائوس، غیرقابل تصور بود. اولین مشکل این بود که آنجا اصلا سیستم تلفنی وجود نداشت. تنها تلفن محلی، بین مقر ارتش آمریکا و سفارت امریکا بود که البته برای من سودی نداشت.

اگر می خواستم پیامی ارسال یا دریافت کنم، باید تا اداره ی پست که فقط 8 ساعت در روز باز بود و معمولا با اتمام ساعت کاری تعطیل می شد، کالسکه اجاره می کردم.

به خاطر اختلاف ساعت 12 ساعته بین وقت محلی لائوس و نیویورک، اداره پست بین ساعات شروع به کار و تعطیلی وال استریت بسته بود. همیشه نگران بودم که نکند به خاطر این موضوع، اخبار مهم بازار بورس را از دست بدهم.

یک روز وقتی به اداره پست رفتم، متوجه شدم که تلگرافی دارم که از شایلون به هنگ کنگ و سپس از هنگ کنگ به ونتیان ارسال شده. با نگرانی آن را باز کردم و فکر کردم این تاخیر مطمئنا باعث اتفاق ناگواری شده، ولی خوشبختانه اطلاعات رسیده، اطلاعاتی نبودند که نیاز به عملکرد فوری داشته باشند.

البته لائوس تنها یکی از مکان هایی بود که در آنجا با مشکلات عدیده رو به رو بودم. در شهر کاتماندو، پایتخت کشور نیپال در کوه های هیمالیا، اصلا سرویس تلگرافی وجود نداشت. تنها اداره تلگراف در سفارت هندوستان بود و تمامی ارتباطات تلگرافی از سراسر جهان، از این طریق بود…