نویسنده : عمیر رضایی و ...

پسر جواني به نام امير كه ديگر از روزمرگي ها و دويدن ها و نرسيدن هايش خسته شده است، پس از ديدن دختري شبيه به معشوقه ي هفت سال پيشش، تمام خاطرات گذشته برايش زنده مي شود و او را وادار به پيدا كردن سارا و به دنبال آن پيدا كردن خودش مي كند.

او در دوران دانشكده چندين بار عشقش را به سارا ابراز كرده و او هر بار اين جمله را تكرار كرده بود: عشقت را با عمل ثابت كن!

حالا امير بعد از هفت سال به شهرهاي گوناگون سفر مي كند و با ثبت تمام لحظه ها با دوربينش در پي اين است كه سند عشقش را به دست سارا برساند. امير در اين بين دوستان هم دانشگاهي اش را نيز ملاقات مي كند. دوستاني كه هريك به نوبه ي خود در غمي بزرگ گرفتار شده اند و با ديدن امير كمي آرام مي گيرند.

گزیده ای از کتاب :

من حالا فهميدم عشق فلسفه اش پيچيده تر و خطرناك تر از حتي يك تفنگ است. رضا معشوق شوكا و گلرخ بود. هر دو دچار عشقش شدند و هر دو هم رضا را از دست دادند. عشق رضا يك تفنگ بود كه گلرخ ماشه اش را در سر زندگي خودش بعد از رضا چكانده و زندگي اش به سردي و سكوت و آن حال و هواي عجيب و دلگير فرو برده بود. عشق اين قدرت را دارد كه زنده نگهت دارد در حالي كه زندگي ات روحش را از دست داده و نفس هاي سردت بوي مرگ مي دهند. اما رضا كه رفت، شوكا تفنگ عشق رضا را به سمت تمام اتفاقات بد و تلخ و عرف غلط و اشتباه جامعه نسبت به يك زن تنها گرفت و همه ي آن ها را قلع و قمع كرد و زندگي اش پر از نشاط و موفقيت شد. فقدان عشق روي خوش خود را نشانش داد. شوكا خود را به سختي هاي عشق و دوري نباخت. برعكس گلرخ… برعكس من!