نویسنده : س.صداقت 

سنت غذا خوردن، از ماندگارترین میراث‌های فرهنگ و تمدن ایرانیان است که همچنان، مانند یک آیین و رسم تخطی ناپذیر بجا آورده می‌شود. در ایران هیچ آیین و مراسمی وجود ندارد که در آن غذا خوردن جایگاهی نداشته باشد. عصر تکنولوژی و دنیای مدرن حتی در غذا خوردن افراد هم تأثیر گذاشته است. باوجوداینکه هنوز پدربزرگ‌ها و پدرانمان، از سفره‌های بلند پهن شده روی قالی دستباف می‌گویند و خاطرات نه‌چندان دورشان را تعریف می‌کنند، اما امروز دیگر از آن سفره‌های بلند و سرشار از صمیمیت خبری نیست. مهم این است که عناصر فرهنگی که باتجربه و زحمت در طول هزاران سال به‌دست‌آمده این‌چنین فراموش نشود. زنان در واقع مهم‌ترین طبقه اجتماعی هستند که می‌توانند با سیستم تغذیه سنتی و محلی به‌خوبی آشنایی کامل یابند و به همه مزایای علمی این سیستم آشنا شده و تمامی نسخه‌های غذایی محلی و سنتی را به فرزندانشان آموزش دهند و آن را به‌منزله یک افتخار بزرگ تلقی کنند. این عمل خود نوعی انتقال فرهنگی مثبت از نسل فعلی به نسل جوان است. در غذای سنتی ایرانی خبری از روغن فراوان و برنج به مقدار زیاد نبود و برعکس حبوبات و انواع سبزی‌های فصلی و محلی در سفره جا داشت. درحالی‌که در فست‌فودها اصول تغذیه سالم کمتر رعایت شده و یک مثال بارز چربی فراوان برای سیر کردن مصنوعی مشتری و کاهش مصرف سبزیجات که مملو از مواد معدنی و مقوی لازم که بدن به آن نیاز شدید دارد، مثال دیگری است.