نویسنده : علی قاضی‌نظام 

در مقدمه کتاب میخونیم:

بایکوت یعنی جدا شدن از یک جمع و پیوستن به جمع دیگر» – «بایکوت» برای من یک حس خوبِ – حسی که می‌تونم حالم رو تو هر لحظه با هزاران نفر شریک بشم – از صفر کنارِ هم شروع کردیم – از فیسبوک – تا تلگرام – از فضاهای مجازی که برایمان حقیقی بود – «با هم» خندیدیم – «با هم» بغض کردیم – «با هم» کمک کردیم – «با هم» همدردی کردیم – تمام اتفاقات رو «با هم» رقم زدیم – حالا – بعد از سال‌ها – به لطف خدا – بایکوت را کتاب کردم – امیدوارم بتونم ذره‌ای از هزاران هزار حس خوبی که منتقل کردیم رو، با ارائه کتاب «بایکوت» جبران کنم.

 

گزیده ای از کتاب :

جلوي پاي بعضي ها بايد يك خط بكشيم و
بگوييم:
ببين فلاني جانم
من شب تا صبح
صبح تا شب
به تو فكر ميكنم…
من عكسهايت را روزي هزاران بار زيرورو ميكنم
من جاي تو هم در كافه ها قهوه مينوشم
من نگرانت ميشوم
خلاصه در يك كلام،
برايت جانم را ميدهم
تو اما از اين خط جلوتر نيا
من تو را با فاصله دوست دارم
من به اين دوست داشتن عادت كرده ام
باور كن عشق، همه چيز را خراب ميكند!