این داستان سرگذشت دون کارلوس، شاهزاده اسپانیایی و عشق او به دختری است که می‌بایست همسر او می‌شد اما نامادری او می‌گردد. در این نمایشنامه دو احساس از ارجمندترین احساسات بشری، یعنی عشق و دوستی، به بهترین صورت نماینده شده‌است و جا دارد که بر پیشانی آن، این بیت معروف شاعر آلمانی، اشتورم، را با حروف طلا بنویسند که «زیبایی سحرانگیز جوانی لبخند زنان ابدالدهر بر جبین تو جلوه‌گر خواهد بود.»