پیام یزدانجو (متولد ۱۳۵۴)، نویسنده و مترجم، دانش آموخته ی کارگردانی سینما (۱۳۷۹) و کارشناسی ارشد سینما (۱۳۸۲) از «دانشگاه هنر»؛ فعالیت ادبی خود را از سال ۱۳۷۵ و با انتشار داستان های کوتاه و مقالات انتقادی در نشریات مختلف آغاز کرده، نخستین مجموعه داستان خود را در سال ۱۳۸۱ با عنوان شب به خیر یوحنا ، و نخستین رمان خود، فرانکولا، یا پرومته ی پسامدرن را در سال ۱۳۸۳ منتشر کرده، دومین مجموعه داستان او، موزه ی اشیای گم شده ، در بهار ۱۳۸۸ منتشر شده است.

مجموعه داستان موزه ی اشیای گم شده با داستانی به نام «مینروا» آغاز می شود. قصه «راوی» و دو دوستش «مانی» و «مسیح» که تصمیم می گیرند مغازه یی باز کنند و به مردم حکمت بفروشند. «یزدانجو» با چنین فتح البابی تکلیفش را با مخاطب روشن می کند و به او اعلام می کند که وارد فضایی متفاوت از عادت که خطر روزمرگی دارد شده است.داستان دیگر که کتاب نیز نامش را از آن وام گرفته «موزه اشیای گمشده» نام دارد. این قصه که به نوعی هم مضمون «مرگ ممتد» است داستان موزه یی را روایت می کند که به نوعی همه اشیای گمشده تاریخ بشر در آن قرار دارد.