نویسنده : محمدرضا رهبریان

منزوی یکی از نادر شاعرانی است که شعرش اتوبیوگرافی خود اوست. شعر  منزوی بازگوکنندهٔ بسیاری از پیشامدهای مهمِ فردی، اجتماعی و سیاسی روزگار اوست و کم‌تر  شاعری را سراغ داریم که شعرش در عین استواری، از لایه‌های درد آکنده باشد. از این رو شعر منزوی می‌تواند آیینهٔ زندگی راستین و به دور از نقاب و نیز  حوادث دوران او باشد. با وجود این، مطالعهٔ سرگذشتنامه و نقدهایی که بر آثار یک هنرمند می‌نویسند به درک زیروبم‌های آثار او کمک خواهد کرد. در جستار پیشِ رو نویسنده کوشیده است در کنار  پرداختن به سرگذشتِ منزوی به جنبه‌های شاعرانگی شعر  او نیز  نزدیک شود.