رضا کاظمی متولد ماه مهر 1358 است و در رشت به دنیا آمده‌. در لاهیجان کودکی و نوجوانی را گذرانده‌. پزشک عمومی است؛ فارغ‌التحصیل از دانشکده پزشکی مشهد. چند سال است که به عنوان منتقد سینما در مجله «فیلم» و برخی نشریات دیگر می‌نویسد. «کابوس‌های فرامدرن» نخستین تجربه داستان‌نویسی رضا کاظمی است.

کتاب «کابوس‌های فرامدرن» دربرگیرنده‌ی 19 داستان کوتاه است.

نویسنده‌ی این کتاب می‌گوید: این داستان‌ها را فقط برای خواندن و لذت بردن نوشته‌ام و طبیعی است که آرزو کنم خوانده شوند و لذتی به خواننده‌ها هدیه کنند. درواقع اغلب این داستان‌ها دست‌کم در زمان نگارش‌شان به قصد انتشار نوشته نشده بودند، بلکه پاسخ من به شرایط پیرامونی‌ام بودند. نوشتن برایم در حکم راهی برای رهایی از دغدغه‌هایی بود که ذهنم را آزار می‌داد؛ که البته این خواسته ابدا محقق نشد. حالا با هر بار مرور داستان‌ها خودم را در متن اندوه و سیاهی غالب آنها می‌بینم. حالا یقین دارم که نوشتن، تنها طرح درد است، درمان نیست. این داستان‌ها محصول یک زندگی به‌شدت ناآرام و دشوار هستند (در بعد فردی و اجتماعی)، هرچند شاید جاهایی ریشه در واقعیت زندگی خودم نداشته باشند، اما حتما به واقعیت‌هایی برمی‌گردند که در واگویه‌ها و روایت‌های آدم‌های نانویسنده دور و برم دیده‌ام. این شیوه برخورد با متن دقیقا به مثابه لگدمال کردنش است (و لگدمال کردن نسبتی با کار ظریف و هنرمندانه تاویل واکاوی ندارد) . واقعیت‌های نهفته در هر قصه، ارزش و اصالتی بسی فراتر از رخدادهای زندگی خارج از متن دارند. گوهر نوشتن، نامیرا کردن لحظه‌های میرا و گذراست. درباره پست‌مدرن یا سوررئال بودن داستان‌ها هم بهتر است من نظر ندهم. من فارغ از این پیش‌آگاهی قصه‌ها را نوشته‌ام. همین عنوان «فرامدرن» خیلی‌ها را ناجوانمردانه پس می‌زند. منظورم این نبود که «مدرن» چیز خوبی است و «فرامدرن» لابد چیز خوب‌‌تری است! اعتراف می‌کنم که عنوان دافعه‌برانگیزی است اما واقعا گریزی نبود. بگذریم...