(با تکیه بر نهضت انقلاب اسلامی)

 نویسنده : احمدرضا بردبار

باهمکاری : پویش پراشی

این کتاب تلاش دارد با بیانی علمی و نگاهی منصفانه به تبیینی منسجم و معتبر از جنبش های اسلامی- سیاسی معاصر دست یابد. در اثر پیش رو ابتدا پیشینه چگونگی شکل گیری این جنبش ها که در سه دسته جنبش های افراطی، لیبرال و نهضت بنیاد جای می گیرند بررسی می شود و سپس هر یک از جنبش های یاد شده مورد مطالعه قرار می گیرند.

گزیده ای از کتاب :

آیین اسلام در اندیشه سلفی، مجموعه قوانینی سخت گیرانه و برخاسته از ظاهربینی صرف است که به دلیل غلبه ناآگاهی بر عالمان آن، بر این باورند که برای اجرای قوانین اسلامی به خشونت و حاکم کردن ترس و ارعاب نیاز است. اقتضاعات زمانه به هیچ گونه ای ملاحظه نشده است و به باور آن ها در آیین اسلام، نه حکم مسئله تغییر می کند و نه موضوع آن. در اندیشه سلفیه، خبری از رحمانیت خداوند، نظام عقلانی، باور وحیانی و یا مجموعه به هم پیوسته باورهای خلل ناپذیر آیین اسلام نیست.  برای نمونه، گروه داعش با معرفی چنین اسلامی، سبب وهن و تخریب چهره آیین اسلام شده است و ناآگاهی در اجرای احکام اسلامی را به بالاترین حد خود رسانده است.

اینکه از آیین اسلام قرائتی سلفی گرایانه می شود، به سبب آن است که آیین اسلام به عنوان یک ظرف، توان جذب مظروفی به نام سلفی گری و یا هر ایدئولوژی دیگری را دارد. این مهم به هیچ عنوان نشانه درستی و یا بر حق بودن این ایدئولوژی نیست، بلکه تنها به عنوان یک قرائت مطرح است. دین اسلام به سبب گستردگی آموزه ها، امکان برداشت های گوناگون از این آموزه ها را فراهم کرده است، هرچند نباید فراموش کرد که در بسیاری از موارد، افراد و اشخاصی همواره وجود داشته اند تا از مبانی و اندیشه های اسلامی برداشتی فردگرایانه و یا به سود گروهی ویژه ارائه دهند.

این مهم در تمامی آیین های مذهبی در جهان دیده می شود؛ اما در آیین اسلام، به سبب گستردگی و دامنه وسیع مفاهیم و گزاره های دینی، این امکان، که برداشت هایی متفاوت و گاه بسیار افراط گرایانه از این آموزه به وجود آید، دیده می شود، که نمونه های بسیار بارز آن در اندیشه های سلفی گری و احکام افراطی (رادیکال) رهبران و پیروان آن ها به نیکی قابل مشاهده و فهم است.