«جناب آقای شاهپور گرایلی همراه خانواده» دومین کتابی‌ است که از «فرهاد بابایی» در ایران منتشر شده است.

این کتاب که با زبان طنز نوشته شده، ماجرای یک پسر نوجوان است که در جنوب تهران زندگی می‌کند. او و خانواده‌اش برای یک وام قرض‌الحسنه ثبت‌نام کرده‌اند که دغدغه‌ی آن‌ها برنده شدن در قرعه‌کشی این وام است.

بابایی در این کتاب با نگاهی طنز به زندگی روزمره‌‌ این خانواده و مسائل مختلف آن‌ها پرداخته است. وی درباره‌ نقشِ نگاه طنز در شکل‌گیری رمانش می‌گوید: «از ابتدا قرار بود که گوشه‌ چشمی هم به طنز در طول کارم داشته باشم اما با شروع کار تقریباً فراموش‌اش کردم. مسائلی توی خط داستان پیش می‌آمد که برای خودم اصلاً طنز نبود و چه‌بسا آن شرایط دردناک و غمگین بود. اما خب ما مردمی هستیم که با غم بزرگ شده‌ایم. اگر طنزی هم رخ بدهد به جهت غم زیادمان است و شاید اصلاً خودمان هم نفهمیم در چه شرایط مضحکی به‌ سر می‌بریم. دستِ‌کم برای من این‌گونه بوده تابه‌حال.»

در بخشی از رمان می‌خوانیم:

«فرزین یادته یه‌بار هوس کرده بودی زمان یهو ده سال بره جلو؟ هیچ‌کس نفهمه جز خودت؟ اونم فایده نداره. معنی نداره پسر! بعضی وقتا هست که آدم هر روز به خودش می‌گه بازم تکرار دیروزه که! حالا چی‌کار کنم؟ فرزین اگه یه دوربین برداری و دور‌ترین جا‌ها رو هم تماشا کنی می‌بینی همه‌چی تکرار دیروزه و کسی هم عین خیالش نیست باید چی‌کار کنه. جمعیت کل ایران هیپنوتیزمِ کارای تکراری خودشونن. نه این‌که اون دور‌دور‌ها همه مشکل تو رو داشته باشن یا مثل تو توی یه مصیبت گیر کرده باشن، نه فرزین. فقط کافیه متوجه بشی همه بالاخره لنگ یه چیزی هستن یا یه نفر توی زندگی‌شون هست که دایم می‌لنگه. اون‌که بلنگه، بقیه هم به خاطر اون می‌لنگن. یهو می‌بینی یه ملت دارن می‌لنگن.»