(من در خواب رویایی دیدم...)

نویسنده : اسلاوی ژیژک ،نادژدا تولو کونیکووا

    ترجمه : فرزام کریمی ،مریم نصیری

نادژدا در کتاب «جهان زندان من است» با رسالت نیچه‌ای وضعیت وخیم اردوگاه‌های کار در روسیه را برای ژیژک ترسیم می‌کند.

 اردوگاه‌هایی با هفده ساعت کار مداوم و هفت ساعت‌ خواب که در صورت تخطی از دستورات علاوه بر شکنجه توسط هم‌بندان، وضعیت برای زندانیان وخیم‌تر هم می‌شده. نادژدا پس از آزادی از زندان در سال ۲۰۱۴ موفق به کسب جایزه اندیشه سیاسی هانا آرنت شد، نکته دیگری را هم که باید در قبال این کتاب به آن توجه کرد اهمیت حضور پوسی رایت در جامعه روسیه است، جامعه‌ای با ساختاری توتالیتر که خفقان در آن به‌چشم می‌خورد اما در میان  پروپاگاندای کاذب رسانه‌هایش برای حمایت از پوتین و حبابی که پوتین خود را در آن قرار داده است میل به اندیشیدن و فرار از تفکر کاذب غالب دیده می‌شود. به‌نظرم رسالت پوسی رایت و پوسی رایت‌ها صرفا نمایان‌سازی این ضدیت است چرا که هیچ گروه موسیقی و به‌کل هیچ شکلی از هنر یارای انقلاب و بر هم‌زدن هیچ سیستمی را ندارد. رسالت هنر نمایان ساختن و برجسته‌سازی است و صرفا هر برداشت دیگری از هنر نظیر هنر برای اجتماع و از این دست مفاهیم تو خالی را می‌توان در چارچوب رویکردی هیجانی طبقه‌بندی کرد.

از توضیحات مترجم کتاب به نقل از هنرآنلاین